CEVAP:

“Hz. Peygamberi canından çok seven bazı sahabiler, onun vücudundan bir parçaya veya tenine değen bir eşyaya sahip olmanın kendilerine dünya ve ahirette fayda sağlayacağına inanıyorlardı. Hadis kaynaklarında yer alan rivayetlere göre Resûlullah’ın saçından kıllar alıp muhafaza edenler, uyurken terini silip kokusuna karıştıranlar, elini yüzüne ve vücuduna sürenler, kanını içenler, tükürüğünü ve abdest suyunun artanını vücuduna süren veya tedavi maksatlı kullananlar ve dokunduğu eşyayı muhafaza edenler olmuştur.

Gerek Hz. Peygamberin zatı, gerekse kullandığı eşya ile teberrük meselesi azınlıkta kalan bazı sahabilerin şahsi tavırları olarak telakki edilebilir. Onların içinde bulundukları psiko-sosyal şartlar muvacehesinde sergiledikleri bu tür davranışların uyulması gereken sünnet kabilinden olmadığı da herkesçe malumdur. Ashabın ileri gelenleri bu nevi davranışlara değer vermemişler, onun sünnetine uymaya çalışmışlardır.

Ashabı ve ümmeti tarafından büyük bir sevgiye mazhar olmuş  bir peygamberin eşyasının değerli bir hatıra olarak muhafaza altına alınıp korunması, uygun zaman ve mekânlarda teşhir edilerek hatırasının yâd edilmesi meşru ve makul sayılır. Nitekim günümüze kadar titizlikle korunan Peygamberimize ait eşyalar, mukaddes emanetler adı altında dini kültürümüzün bir unsuru olmaya devam etmektedir.”

KAYNAK: Nuri TOPALOĞLU, “Hazreti Peygamber’in Zatı ve Eşyası İle Teberrük Meselesi”, Hadis Tetkikleri Dergisi, I/1, 2003, s. 71-95.