CEVAP:

Ünlü İslam tarihçisi Muhammed Hamidullah’ın İslam Peygamberi adlı kitabında sahabe isimleri ile ilgili verdiği bilgi şöyledir:

“Arapların İslâmiyet’e geçtikten sonra aldıkları isimler öncekilerle aynı idi. İstisnai olarak, putperestlikle ilgili adlar kesinlikle terk edilmiş ve insanı rahatsız eden ve edepsizlik ifade eden isimlerden de kaçınılmıştır (…)

Yaygın olan isimler arasında, taş, bitki, hayvan, renk, meyve ya da herhangi bir nitelikle ilgili adlara da rastlanmaktaydı: Hacer (Taş) bunlar arasında en yaygın olanıydı. İbn Düreyd, Arapça’da kullanılmakta olan sözcüklerin kökenlerini açıklamak için, Kitâbu’l-İştikâk adıyla başlı başına bir kitap yazmıştır. Resulullah’ın sahabeleri arasında Alkame, Evsece, Talha, Semure, Sümâme, Harmele gibi değişik “bitki adları” taşıyanların yanı sıra; Esed, Leys, Bekr, Sa’lebe, Sibâ, Erkam gibi çoğunlukla “yırtıcı hayvan” isimlerini kullananlar da bulunmaktaydı.

Bir niteliği ifade eden isimlerin başında Muhammed’in “övülen, yüceltilen ve müjdelenen”, Ömer’in “insanları bir yere toplayıp orasını canlandıran”, Ali’nin “yüksek”, Ayşe’nin “yaşayan, hayat dolu”, Fâtıma’nın “süt emzirmeyi kesen”, Rukiyye’nin “küçük olduğu halde yukarı çıkmaya, yükselmeye çalışan” anlamlarına geldiğini hatırlatalım.”  (Muhammed Hamidullah, İslam Peygamberi, 1830-1831. paragraflar)

Buna göre çocuklara Yağmur, Toprak, Doğa, Nehir, Irmak vs. gibi isimleri koymakta herhangi bir sakınca olmadığı anlaşılmaktadır.