CEVAP:

Bütün mezhepler çekirgenin helal olduğu konusunda müttefiktir. Fakat “tezkiye” edilip edilmeyeceği konusunda ihtilaf etmişlerdir. Mâlikî mezhebine göre çekirgeyi tezkiye etmeden yemek caiz değildir. Bu tezkiye ise ya başını kopararak ya canlı olarak ateşte kızartarak ya da haşlayarak olur. Yani ölü olarak bulunan çekirgeyi yemek caiz değildir. (Sahnûn, el-Müdevvene, c: 2, s. 57; Haraşî, el-Haraşî alâ Muhtasari Seyyidi Halil, c: 3, s. 25)

Diğer mezheplerde ise böyle bir şart yoktur. (Bkz.: Şâfiî, el-Ümm, c: 2, s. 366; Kâsânî, a.g.e., c: 5, s: 36; İbn Kudâme, el-Muğnî, c: 11, s. 42; Ebû Muhammed Ali b. Ahmed b. Said İbn Hazm, el-Muhallâ bi’l-Âsâr, Thk.: Abdulgaffar Süleyman el-Bundârî, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 12 c., Beyrut, 1988, c: 6, s. 120)

Çekirgenin yenmesi ile ilgili olarak Resûlullâh sallallâhu aleyhi ve sellemden şöyle bir rivâyet nakledilmiştir: İbn Ebî Evfâ şöyle demiştir:

“Resûlullâh ile beraber (altı veya yedi sefer) gazveye çıkmıştık. Gazve esnasında Aleyhissalâtu vesselâm’la birlikte çekirge yedik.” (Buhârî, Sayd, 13; Müslim, Sayd, 52; Ebû Dâvûd, Et’ime, 22; Tirmizî, Et’ime, 22; Nesâî, Sayd, 37)

Başka bir hadiste çekirge hakkında Resûlullâh’ın: “Onlar, Allah’ın en kalabalık ordularıdır. Onu ne yerim ne de haram kılarım” buyurduğu rivâyet edilmiştir. (İbn Mâce, Sayd, 9; Ebû Dâvûd, Et’ime, 35)

Bu hadisi rivâyet eden Ebû Dâvûd, bunun mürsel (sahâbî râvîsi senetten düşmüş) bir hadis olduğunu belirtmiştir.

Çekirge hakkında varid olan bütün hadisler içinde en sahih olanı, Abdullah İbn Ebî Evfâ’dan rivâyet edilenidir. Bu yüzden çekirgenin yenilmesinin helal olduğu konusunda icmâ olduğu belirtilmektedir. (Ahmet Naim, Kamil Miras, Tecrîd-i Sarîh Tercemesi, c: 12, s. 18)