“İmkânı olup da kurban kesmeyen namazgâhımıza yaklaşmasın” (İbn Mâce, Edâhî, 2; Ahmed b. Hanbel, II/321; Hâkim, II/422)
Bu rivâyeti eserinde kaydeden Beyhakî ve Hanefi muhaddislerden İmâm Zeylâî bunun farklı ravilerden “mevkûf” olarak yani Hz. Peygamber’e değil de sahabeye isnat edilerek geldiğini kaydetmişlerdir. (Beyhakî, es-Sünenü’l-Kübrâ, c: 2, s. 260; Zeylai, Nasbu’r-Râye, c: 4, s: 207)
Çeşitli muhaddisler de bu rivayetin senedini tenkit etmiş ve “zayıf” olduğunu belirtmişlerdir: (Bkz. Bûsirî, Misbâhu’z-Zücâce, c: 3, s: 222; İbnü’l-Cevzî, et-Tahkîk, c: 2, s: 161)
Dolayısıyla rivayetin senet açısından sahih olmadığı ve kurban ibadetinin hükmü için delil olarak kullanılamayacağı anlaşılmaktadır.
Kimlerin kurban kesmesi gerektiğine dair ayrıntılı bilgi için lütfen aşağıdaki linkleri tıklayınız:
