“Ümmetimin fesadı zamanında sünnetime sarılana bir şehit sevabı vardır.” (Taberanî, el-Mu’cemu’l-Evsat, c: 5, s: 315, hadis no: 5414; Münâvî, Feyzu’l-Kadîr, c: 6, s: 339, hadis no: 9171)
Bu rivayetler, hadis âlimlerince senet açısından “zayıf” ve râvileri de “mechûl” (tanınmaz) bulunmuştur. Bkz. (İbn Adiy, el-Kâmil fî Duafâi’r-Ricâl, Beyrut: Dârü’l-Fikr, 1998/1409, c. 2, s. 327; İbn Hacer el-Askalânî, Lisânü’l-Mîzan, Beyrut: Müessesetü’l-İlmiyye li’l-Matbûât, 1986/1406, c. 2, s. 246)
Yukarıdaki rivayetlerde “sünnet” ile kast edilen, Hz. Peygamber’in takip ettiği yol, yani Kur’an yolu, İslam yoludur. Dolayısıyla biz Müslümanların sadece zor zamanlarda değil, her zaman o yola sımsıkı sarılmamız icap eder ki kurtuluşa erebilmemiz mümkün olsun.
